Po wyjęciu artefaktów - ciągnie dużo bardziej. Jednak grawitacyjnie jest wpływ na twoją masę.

Biała taśma jest taśmą pasmanteryjną, ozdobną w zasadzie, w rękach urwiesz dość prosto. Sznurek to sztywny pleciony sznurek do bielizny, poliestrowy, co prawda w rękach nie urwiesz ale twojego ciężaru nie wytrzyma... Do tej pory nie rozwijałeś, jest nadal w papierowej owijce... "Jan Niezbędny, linka do bielizny, 15 metrów". Kosztował jakieś trzy złote z groszami. Planowałeś wspólnie z płachtą i szpilkami namiotowymi używać go do robienia sobie namiotu.

Jako że twoja "wędka" nijak nie chce się trzymać powierzchni trawy (nawet lekkie odbicie wyrywa ze strefy przyciągania) a tobie wisząc jedną ręką na gałęzi jest bardzo trudno rzucać kubkiem precyzyjnie to o tym pomyśle zapominasz z góry.

Strefa "prawidłowej grawitacji" jest bardzo, bardzo słaba. Owszem, udaje się kubek utrzymać. Ale zdajesz sobie sprawę, że "nabranie" artefaktu z odległości nastu metrów, manewrując we dwie osoby naciągniętym długim sznurkiem będzie trudne. Prawie na pewno potrącisz artefakt. A kiedy go potrącisz, odbije się i wyleci ze strefy "grawitacji w dół". I będzie po artefakcie.

[dobranoc]

[o, wczorajsza edycja inwentarza mi się nie zapisała. Masz Złotą Rybkę, 2x Gravi i Nocną Gwiazdę.]

"Można. Muszelka nie działa jak Kompas, nie pozwala na niezwykły nadludzki wysiłek i nie zaciąga w ten sposób długu."

Odciążając się maksymalnie i tak ważysz z 65 kilo, które ważysz normalnie, z jakichś 80 z haczykiem jakie masz ze sprzętem, z czego kombinezon (~10kg) waży najwięcej... bilans - 65+10-12-6-6-3 = 48kg.
Dowiązujesz podwójnie złożony sznurek na taki dystans, że powinieneś być w stanie dosięgnąć do "skrętaka".

Tamara przysiadła niedaleko i zafascynowana obserwuje twoje przygotowania. Widać że brak jej tylko kubełka popcornu.

Nie, na oko oceniasz, że ta siła i w górę i w dół jest około dziesięciu razy słabsza niż grawitacja ziemska. Z jednej strony mało, z drugiej nawet odciążony będziesz ważył pod pięć kilo. Podajesz Tamarze sznurek, będzie ci go popuszczać w miarę jak będziesz go potrzebował.

Z trudem sięgnąłbyś trawy. Zawsze możesz ku niej "rzucić się, wtedy sięgniesz oboma rękami na raz,

Konkretnie? Która broń, gdzie strzelasz? (czyli wektor siły w którym kierunku)? Jeśli operujesz oboma rękami, musisz puścić się gałęzi.
Jeśli ma to być cokolwiek innego niż Makarov to musisz "wrócić na ziemię" (aktualnie cały balast zostawiłeś, Dragonskina ogołociłeś z uprzęży, pasków, zostały tylko ich mocowaniam kieszenie na artefakty i Makarov w kaburze przypięty krótką klamerką. Magazynki, szybkopodajnik, zasobnik na artefakty, wszystko co przy pasku - leży koło sosny, w bezpiecznej odległości od "pola grawitacyjnego")

Ciągnie cię nie dokładnie ku górze ale ku górze i delikatnie ku środkowi. Nakrętka nie była rzucona ku centrum, a więc "orbitowała" wokół niego, zacieśniając promień wskutek oporu powietrza. Sięga to... daleko w górę. Wspominasz paralotniarskie pomysły Marlona...

Starając sobie nie strzelić w stopę celujesz między nogami w niebo.
Strzał, i lecisz w dół obracając się powoli!
Euforia nie trwa długo kiedy tym razem znów głową w dół spadasz poza obszar obniżonej grawitacji. Na szczęście z zupełnie niska.
Zbierasz się z ziemi rozcierając kark...
Eksperyment w zasadzie się udał. Będziemy latali.

Tamara popuszcza sznurka, niestety siedem metrów złożonego kończy się zanim wlecisz nad artefakt, kąt jest jednak dosyć ostry.


"Nawet niespecjalnie... Dawniej miałam spory latawiec, puszczałam go jak był dobry wiatr na jesieni, w sumie zupełnie podobne."

Przygotowujesz się. Cel... ognia.

Odrzut pchnął cię ku ziemi. Lecisz, lecisz... pięć metrów, cztery, trzy... zabrakło odrzutu i zaczynasz wznosić się znowu w górę. Tamara szybko ściąga linkę żeby szarpnięcie jej nie urwało, popuszcza znów do pełnej wysokości... Znowu wisisz siedem metrów nad ziemią.

W dwóch strzałach dolatujesz... ale nie trafiasz. Składowa "do środka" zniosła cię o jakiś metr za daleko.

Chwytasz się trawy jedną ręką, próbując drugą upchać pistolet do kabury żeby złapać się drugą ręką i "dojść" jakoś do artefaktu... ale zanim ci się to udaje, zostajesz z garścią wyrwanej trawy i zaczynasz lecieć w górę. Tamara szybko ściąga sznurek... na którym nagle "huśtasz się" ku zewnętrznej stronie anomalii.

Aaaaaaaa!

Upadek z dobrych siedmiu metrów na szczęście łagodzi trochę sosna i kombinezon, tym razem chociaż spadasz przodem, amortyzujesz rękami a piaszczysty grunt łagodzi upadek... ale i tak bolało. Leżysz łapiąc oddech, którego uderzenie cię pozbawiło.

"Nic ci nie jest?" pyta z troską.
"Bywało gorzej."
"Przepraszam" mówi ze śmiechem. "Mój latawiec też tak skończył."

I tak gdyby nie ściągnęła linki spadłbyś z jeszcze większej wysokości.

[4/8 nabojów. rozliczę/uzupełnię ekwipunek po akcji]

Można spróbować...

Nasączasz rolkę bandaża resztką "sosu", przygotowujesz pakiecik do ssania.

Bierzesz w usta... smakuje niespecjalnie. po czym - dziwne uczucie. Wyczuwasz kilka linii czasu, wiedząc kiedy twoje zamiary się powiodą a kiedy nie. Ale tylko na kilka sekund wprzód.

Panicznie wręcz zakładasz kulebiak zamiast nocnej gwiazdy, przewidując poprawnie, że zaraz zwiniesz się z bólu, i rzeczywiście ból gdy trucizna dociera do wątroby jest paskudny... ale moment później kulebiak go wygasza. Uff. To nie było miłe. Jak ci terroryści dają radę działać bez artefaktów?

Zabierasz się do roboty. Rozwinąć linkę, jeden, drugi strzał. Już wiesz, że trawy jedną ręką się nie utrzymasz, dwoma tak. Strzał "poziomo" wyrzuci cię brutalnie ze strefy grawitacji. Tamara trochę za ostro ściągnęła linkę ale przewidujesz kolejny "wylot" i strzelasz jeszcze raz do zewnątrz, przyhamowując lot.

Dajesz się wyciągnąć na pełną wysokość i zastanawiasz się nad swoimi opcjami.

Tak, energia zostanie zachowana niezależnie kiedy będzie wydatkowana. Możesz strzelić dwa razy w górę od razu a potem...
Dwa strzały, szybko chowasz pistolet do kabury i łapiesz się trawy obiema rękami, Wyszarpując źdźbła rzucasz się ku Skrętakowi i chwytasz go. Tamara szybko ściąga linkę i łapie cię zanim wypadniesz z pola grawitacyjnego, łagodnie wyciągając cię na piaszczystą skarpę.

Działa. Nie dodaje ci dobrych pomysłów ale eliminuje złe... przynajmniej te złe, które przynoszą konsekwencje w trzy sekundy.
Podliczając koszt amunicji, bandaża, "sosu" kontra świeżo zdobyty skrętak, to chyba wyszedłeś na plus.

[3/8][4/8][8/8]

Sos jest, zużyłeś około połowę porcji. Całkiem ciekawie się z tym działa. Unikasz potykania się na nierównościach terenu, sprzęt układasz optymalnie do noszenia, wiesz też ile ssać żeby uczucie było zachowane a najmniej środka zużyte - ile to za mało a ile starczy.

Z włączonym detektorem docieracie w okolice Kuli Ognistej. Wykryliście co najmniej jeden artefakt więcej, ale go na razie nie potrafisz zlokalizować, pewnie jest mały i w trawie.
Kula natomiast jest dość daleko od krawędzi, dużo bliżej środka.

Kula powinna jeszcze być w zasięgu linki, tak na granicy, ale zdecydowanie już nie uda ci się na lince unosić -nad- nią.

Chyba widzisz trzeci artefakt, ale równie dobrze może to być chwast. Nawet niedaleko Kuli, ale trochę bliżej środka, już poza zasięgiem sznurka.

Pozytywnym aspektem jest że teren wznosi się trochę w stronę drogi - z tej strony skarpa ma może metr i jest zupełnie łagodna. Raz, że nie musisz wspinać się po piaszczystym zboczu żeby zobaczyć co powyżej, dwa - to jednak metr mniej spadania ;-)

Pierwsze dwa strzały, żeby się "wypoziomować"... prawie że walisz w artefakt. Łaps, masz go. Zaczynasz wracać do pionu i kiedy "osiągnięcie krawędzi" zaczyna wchodzić w horyzont trzech sekund, panicznie przeszukujesz możliwości... bo już wiesz, że to będzie SOLIDNIE bolało... upadek z ośmiu metrów z hakiem, głową prawie w dół. COŚ sobie zwichniesz albo i złamiesz, jak nic.

Co wymyślasz? Konsekwencje każdego planu przewidzisz a więc możesz zastanowić się nad dowolną ich ilością (jaką zdążysz wymyślić) i jeśli jedna wystarczy, to ją podejmiesz, jeśli kilka będzie dobrych, wybierzesz najlepszą.