Cytat z "Kot": (Link »)

Myślę że w niczym nie wypacza to fantazji, wręcz przeciwnie - wzbogaca nawet. Problemem jest jedynie sytuacja kiedy taki osobnik idzie w świat pomiędzy ludzi i zaczyna opowiadać niestworzone historie o swoim wewnętrznym jeleniu czy żyrafie.

Dlaczego jest to problemem? Kwestia wiary. Ludzie lubią mówić o tym w co wierzą. Jezus, reinkarnacja, buddyzm... Jak dla mnie opowiadanie o swojej duszy (jeżeli się wierzy w jej zwierzęcość) nie różni się od gadania o poprzednio wymienionych rzeczach. Każdy wierzy w co chce, problem jak już ma druga osoba, która pod wpływem takich wyznań dzwoni po kaftan bezpieczeństwa. xd

Edytowałem jak odpowiadałeś.

Wtedy to tamci mają problem, nie sam zainteresowany (o ile ma to w dupie).

Nie mówię, że należy bezgranicznie ufać ludziom i wszystkich informować o swojej "wierze", aczkolwiek nie rozumiem, dlaczego taka sytuacja jest postrzegana jako problem?

Przyjmijmy coś takiego: wierzę w swoją wilczą duszę, nie potrzebuję żadnych argumentów, ponieważ po prostu tak czuję. Mi to wystarcza. Innym nie musi. Jeżeli mówię o tym komuś na poważnie, komuś kto wiem, że to zrozumie to jest to świadoma decyzja podyktowana potrzebą wyrażania siebie.

Jeżeli mówię o tym wszystkim to sam, również świadomie, podejmuję ryzyko. Ryzykuję wiedząc, jakie reakcje mogą mnie spotkać w drodze odpowiedzi.

Takie coś jest po prostu moją decyzją, decyzją z dużą ilością ryzyka - nie problemem. Wiem na co się godzę i przyjmuję to. Czyste konsekwencje, na które się zgadzam z własnej woli.

To ma być problem?

Veth, przeczytaj moją poprzednią wypowiedź, potem twoją odpowiedź i zastanów się. Jak już dojdziesz do odpowiednich wniosków wróć, przemyśl temat - zabierzesz głos lub nie - ale nie rób tego, co zrobiłeś teraz.

Szanuje to, ale nie mogę się zgodzić. Nigdzie nie napisałem, że wierzę w swoją wilczą duszę ("przyjmijmy coś takiego" - to było założenie takiej sytuacji ). Nie mam żadnych problemów z brakiem akceptacji. Nawet gdybym tak postrzegał swe wnętrze, cóż... Nie byłby to dla mnie żaden problem, gdyby ktoś to odbierał tak jak ty, co zresztą napisałem w tym temacie.

Nie wiem, czy nie potraficie czytać ze zrozumieniem, czy nie chcecie. Zaznaczyłem dokładnie, że to co napisałem jest czysto hipotetyczne.

Jeżeli powiem: "przyjmijmy, że zabiłem człowieka" to od razu wykręcicie 997? Z takim tokiem myślenia na pewno... Wiem, że każdy powód, by komuś dowalić jest dobry, ale proszę o umiar. Założenie przeze mnie pewnej sytuacji, dzięki której przedstawiam dane zagadnienie nie oznacza, że w stworzonym ciągu zdarzeń brałem udział.

Gdybym nawet wierzył w wilczą duszę, to należy mi się szacunek w tej kwestii, niezależnie od waszych poglądów. Ja na ircu przeprosiłem za nazwanie ludzi jedzących mięso mordercami, wy za to ciśniecie przez coś, co wam się wydaje. Gdzie poszanowanie? Gdzie ta "dorosłość"?

Wiem, że zaraz wkleicie "maść na ból" dupy albo coś innego, mnie to nie śmieszy. Nie życzę sobie Veth, żebyś nazywał mnie ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ tylko dlatego, bo mam odmienne podejście do pewnych spraw od ciebie. Po pierwsze mnie nie znasz, po drugie to jest forum, tutaj ścierają się opinie, rozważa się problemy, tematy, sytuacje... Jeżeli chcesz obrażać ludzi to wyjdź na podwórko.

Będąc tyle lat na PF, może nawet jako moderator w pewnych działach, powinieneś zachowywać się inaczej. Dużo ci brakuje do takiego Edwarda, DarkV... Nie odpowiadam za to, co źle zrozumiesz. A zrozumiałeś z moich słów bardzo niewiele.

Religia, wiara to drażliwe kwestie. Bardzo osobiste. Mogę wierzyć w co chcę i nikt nie ma prawa mnie z tego powodu wyśmiewać.

Tak szczerze to nie wierzę, że mam wilczą duszę. No, ale przecież fajnie było nakleić mi etykietkę i się pośmiać zamiast zapytać.

Cytat z "TheWatcher": (Link »)

Cytat z "nocny_wilk": (Link »)

Religia, wiara to drażliwe kwestie. Bardzo osobiste. Mogę wierzyć w co chcę i nikt nie ma prawa mnie z tego powodu wyśmiewać.

Ja uwazam ze kazdy powinien miec prawo do wyrazania opinii. Tak samo jak ktos nawoluje o czyms, wierzy w dajmony, demony, starych bogow itp, tak samo powinno sie moc nawolywac zeby nie ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ sie ze swoimi wierzeniami, orientacjami itp wszedzie gdzie moga zadajac akceptacji siebie i swojego niejednokrotnie dziwnego zycia. To jest strasznie meczace. Jesli mowisz ze wierzysz w cos, powinienes byc przygotowany na dyskusje o tym - mozna to porownac do publikacji czegokolwiek - krytycyzm jest wszedzie.

Zgodzę się - żądanie akceptacji siebie zazwyczaj prowadzi do czegoś odwrotnego. Jeżeli chcemy stawiać warunki, wysuwać prośby, powinniśmy wiedzieć, w jaki sposób to robić. Co do przygotowania na dyskusję... Czy można się przygotować merytorycznie na rozmowę o wierze, która czasem opiera się na "bo ja tak czuję" ?