Miasto Dusz... Miasto Krzyży... Miasto... Nowy Toruń...

Wiele imion, wiele opisów, jeden cel - próba opisu czegoś, co jest tym, czym nie jest, a nie jest tym, czego się po nim nie spodziewają...

Ale po kolei.

Rok po Rozdarciu, kiedy Spaczburze nie zdarzały się już co pół dnia, a Cytadele dopiero zaczęły być budowane, zaczęły kształtować się miasta warowne. Grupy ludzi opuszczały wątpliwe schronienia ruin, piwnic i innych zaimprowizowanych schronów, nie mogli odbudować ruin miast, zajętych przez Spaczonych. Wprawdzie można by je było odbić - przynajmniej niektóre - ale spaczone budynki i tak nie nadawałyby się do zamieszkania. Chcąc nie chcąc, trzeba było budować od nowa. Na szczęście - choć niektórzy mogliby dyskutować - w tym momencie okultyzm i tech-magia były opanowane w stopniu wystarczającym do ułatwienia budownictwa. Materiały budowlane były większym problemem w świecie, gdzie nawet drzewa mogły w każdym momencie dostać nóg i uciec, ale i z tym sobie można było poradzić. Większym problemem była żywność i zabezpieczenie przed Spaczburzami i Spaczonymi. Zapasy żywności były niewielkie, w dodatku nie należało oczekiwać, że zboża wyrosną na wyjałowionej ziemi, a ocalonych zwierząt było zbyt mało, by je przeznaczyć na ubój. Trzeba było głodować, ale w końcu sytuacja jako tako się ustabilizowała. Do ochrony przed Spaczonymi każde miasto miało mury, barykady albo było ukryte, w dodatku szkolili w swoim zakresie straż czy też niewielkie oddziały paramilitarne. Spaczburze były największym problemem - miast nie dało się przed nimi ukryć - chyba, żeby były pod ziemią, tak, jak obecnie robi Bastion, przerabiając na swoje placówki kopalnie i schrony przeciwatomowe. Miasta, które tkwiły na powierzchni, musiały być chronione tech-magią, albo okultyzmem. Oznaczało to, że w każdym mieście musieli być tacy lub tacy, a im większe miasto, tym więcej ich musiało być i tym musieli być silniejsi. W dodatku, stałe podtrzymywanie tak rozległych barier byłoby zbyt trudne, więc miasto musiało być umieszczone koło Źródła lub kilku, albo złoża khaldunitu.
Oczywistym jest, że nie każdemu nowo budowanemu miastu się udało. Większość upadła jeszcze przed powstaniem, przez hordy Spaczonych lub nagłą spaczburzę. Inne prosperowały dobrze, dopóki nie zdarzył się jakiś... wypadek. Jeszcze inne były powoli trawione przez głód, ukryte spaczenie lub konflikty wewnętrzne.
Niektórym się udało. Nowy Toruń było jednym z takich miast. Rozwijało się szybko i jak dotąd, nic nie zapowiadało, żeby coś zakłóciło powszechny dobrobyt odrodzonego feudalizmu.
Tak się wydawało...


***



Victor ziewnął lekko. Ten układ zaczynał go już nudzić. Ale, oczywiście, Aries nie byłby zadowolony, gdyby Victor zerwał warunki kontraktu. A jak Aries jest niezadowolony... cóż, lepiej, żeby nie był. Victorowi bardzo nie podobała się idea bycia ofiarą, zamiast łowcą.
Stał w tłumie ludzi stojących przed bramą Nowego Torunia. Zbliżał się zachód słońca, trzeba schować się do bezpiecznego miasta, zapędzić braminy i szczurzaki do zagród, chroniąc je przed nocnymi drapieżnikami. Głośniki nad bramą co jakiś czas ogłaszały zbliżającą się Spaczburzę, dodatkowo nakręcając atmosferę. Ludzie, antrho i łaki przepychali się, pragnąc jak najszybciej znaleść się za bezpiecznymi murami i barierami. Nistety, strażnicy, jak zawsze upierdliwi, każdego musieli wylegitymować i przeszukać. I bynajmniej nie szło im to dobrze. Victor leniwie patrzył, jak jeden strażnik, jeszcze dzieciak właściwie, mogący mieć góra 17 lat, łamaną angielszczyzną przeplataną z englem i polskim, starał się wytłumaczyć antrho-irbisowi, że musi zgłosić się do gildii magów. Sam antrho wyglądał, jakby bardzo chciał zrozumieć, o co mu chodzi, ale jednak nie udaje mu się.
Żeby było zabawniej, inny antrho, lisowilczy, jak Victor mógł osądzić, najwyraźniej zirytowany czekaniem, starał się przepchać na przód, głośno psiocząc. Wpadł przy tym na jedną chudą lisicę...
Feliks oglądał widowisko. Tłum, po przewróceniu jednej lisicy niczym kostki domina klikczikczikczik rozsypał się. I Wstał, by zacząć za pomocą pięści, kopniaków i bluzgów wyładowywać swoją irytację. Szczupły smok obrócił się za siebie, w stronę Silent i Floriana. Wbrew przewidywaniom, smok, jaszczurka i skunks nie będą się wyróżniać - będą tylko kolejnymi antrho w tłumie. Nawet lepiej, zwłaszcza że Bastion miał tu swoje sprawy...

317

-Eee... - onomatopeje były wystarczająco ujednolicone, by antrho mógł zrozumieć, że strażnik jest "ciut" zmieszany - wait... wait... plis... - pobiegł do stróżówki, gdzie za chwilę rozległy się gromkie śmiechy. Parę sekund później z budynku wyszedł ten sam strażnik, wyraźnie zawstydzony, i jego trzech starszych kolegów po fachu.
- Przepraszamy za kłopoty - mówił jeden, już po angielsku, do "trzech" - pan rozumie, młody jest pierwszy dzień, no i myśleliśmy sobie z niego pożartować... więc tak... dokumenty są? są. Niebezpieczne przedmioty, nie ma? nie ma. Nie, broń się nie liczy. Tylko granaty, trucizny i narkotyki. Pan magiem jest albo czymś takim? Proszę jak najszybciej się zgłosić się do gildii magów - trzema zdaniami opisał, jak tam trafić - takie u nas prawo, trzeba się rejestrować, żeby potem nie było, że... a, nic, już pana nie zatrzymuję. Życzę miłej nocy! - lekko zakłopotany, pozwolił antrho wejść.


Gnatożuj

"Zabawa" się rozkręcała... a tu, cholera jasna, przyszli strażnicy i wszystko rozpieprzyli. Nawet nikomu kości nie połamał, ba, nawet nosa! Nosz kurr...
Jedną tylko pociechą byłą lisiczka. Zupełnie zapomniawszy o tym, kto ją potrącił, podziękowała za rycerską próbę ratowania jej. I nie omieszkała przy tym zachęcająco się otrzeć o lisowilka.


Florian, Silent, Feliks

Stopniowo sytuacja uspokoiła się. Antrho poczekali na swoją kolej do wylegitymowania. Wbrew oczekiwaniom Floriana, jak dotąd nikt ich nie złapał, nikt nie oskarżył o współpracę z terrorystami, a jedyna, co zrobił strażnik na widok Furii, to zapytał, gdzie ją kupił. Widać, technologia Bastionu nie jest tak zakazana, jak sam Bastion. Przypominając o zameldowaniu się w gildii, strażnik wpuścił trójkę antrho do największego miasta na Pustkowiach, jakie do tej pory widzieli.